همه میدونیم خودشناسی خیلی مهمه، اما چطور باید پرورشش بدیم؟
یک مکتب میگوید: زندگی کنید، کار های زیادی انجام بدید تا به خودشناسی برسید.
خوبه، اما اگر 60 سال طول بکشه چی؟
بنظر من این روش خیلی منفعله.
من فکر میکنم با بررسی آگاهانه میشه این روند را سریع تر کرد.
من از این روش در زندگی روزمره برای شناختن بهتره خودم استفاده میکنم:
1.من در چه کاری خوب هستم؟
2.من در چه کاری معمولی هستم؟
3.من در چه کاری بد هستم؟
4. چه چیز مرا خسته میکند؟
5. مهمترین چیز در زندگی من چیست؟
6. مهمترین افراد زندگی من چه کسانی هستند؟
7.به چه میزان خواب نیاز دارم؟
8.چه چیز باعث استرس من میشود؟
9.چه چیز مرا آرام میکند؟
10.تعریف من از موفقیت چیست؟
11. من چه نوع کارمندی هستم؟
12.دوست دارم دیگران مرا چگونه ببینند؟
13.چه چیز مرا ناراحت میکند؟
14.چه چیز مرا خوشحال میکند؟
15.چه چیز مرا عصبانی میکند؟
16. چه فردی میخواهم باشم؟
17.میخواهم چه نوع دوستی باشم؟
18.در مورد خودم چگونه فکر میکنم؟
19.ارزش های من در زندگی چه چیز هایی است؟
20.چه چیز باعث ترس من میشود؟
از من نپرسید چطور به سوالات جواب بدیم،
هرکس تعبیری دارد و دقیقا موضوع همین هست،
خودشناسی در مورد خود شماست،
هر فرد پاسخ خودش را دارد.
فقط پاسخ بدید و نگید نمیدونم.
خوب حالا چکار کنیم؟
جواب های شما حقیقتش آنقدر ها هم مهم نیستن.
امکان نداره ما بتوانیم پاسخ 100% درست به سوالات بدهیم.
نکته مهمتر این است که با این سوالات عضلات فکری خود را تمرین دهید.
از این تمرین در زندگی برای درک عمیق تر استفاده کنید.
شما در حال تلاش برای خودشناسی هستید که بدانید در زندگی چه چیز برای شما سودمند و چه چیز مضر است.