آدما توی تصور آینده خودشون خیلی ضعیف هستند. مثلا چرا شب ها دیر میخوابیم؟
،اگر انسان میتونست کمبود خواب، افزایش سن
.و بطور کلی آینده خودش رو متصور بشه تصمیمات بهتری میگرفت
،حتما تا به حال لذت یک کوه رفتن با دوستان
.بعد از یک صبح زود بیدار شدن سخت و طاقت فرسا رو تجربه کرده اید
،حقیقت تصور آینده یا بهتر بگم، سمت دیگه ی یک انتخاب سخت
.نه فقط برای ایجاد نظم و دیسیپلین، بلکه میتونه باعث شادمانی زندگی هم بشه
.و این داستان به این دلیله که اصطلاحا “خود” چندوجهی ست
:دنیل کانمن محقق و روانشناس یک محبث جالب مطرح کرده
یک خود تجربه کننده وجود داره ( کاری که الان انجام میدید و احساس میکنید)
و یک خود به یادآور
( جایی در ذهن که بیشتر وقت خود را در آن سپری میکنید، خاطرات و آنچه در گذشته رخ داده)
. من به خود آینده ام هم زیاد فکر میکنم، بخشی که در مورد آینده رویاپردازی میکنه
.خود گذشته و آینده شما میخوان بهترین ها رو انجام بدید
خود آینده شما دوست داره به استخر چهارفصل جدیدی که حومه شهر باز شده
.و همه درموردش میگن بره
.حتی خود یادآور شما خاطراتی از درخشش آب و خورشید و نوشیدنی دلچسب بعد از شنا رو به یاد میاره
متاسفانه اما این خود تجربه کننده است که باید از جاش بلند شه آماده بشه
و تا اون سمت شهر رانندگی کنه. به همین خاطر اون ابراز ناراحتی میکنه
و پیشنهاد میده بیخیال بشید و
:یک کار ساده تر در اون لحظه انجام بدید
.خونه بمونید و تلویزیون ببینید، اما احتمالا به اندازه اون سرسره آبی ها خاطره انگیز نیست
.تنها راه حل این مانع شادی، تصور بخش دیگه ماجراست
.اگر از انجام کاری هیجان زده اید احتمالا بعد از انجامش خوشحال خواهید شد
.فقط باید یک زمان کوتاه، از یک چالش عبور کنید تا به این شادی برسید