.اگر فقط برای امروز و حال زندگی کنید ممکنه تمام پول خود را خرج کنید یا تا جایی که میتونید غذا بخورید
.و اگر فقط برای آینده زندگی کنید، ممکنه برای رضایت امروز خود هیچکاری نکنید
.آگاهی از دیدگاه های زمانی به شما کمک میکند از امروز لذت ببرید، از گذشته درس بگیرید و آینده بهتری رقم بزنید
.ولی این به توازن نیاز دارد ما نمیتوانیم در یک دیدگاه گیر کنیم
:هرگاه ما به زمان فکر میکنیم، معمولا به حالت های که در ادامه میخوانید و تاثیر اونها بر رفتار و عملکرد ما فکر میکنیم
.گذشته: وقتی توجه شما در گذشته است، معمولا توسط آنچه بر شما اتفاق افتاده ناتوان میشوید
.یا آرزوی روزهای زیبای گذشته را میکنید یا آرزو میکنید اتفاقات خاصی هرگز رخ نداده بود
.افرادی که اغلب میپرسند (چرا؟) بیشتر به گذشته تمرکز کرده اند
،حال: زمانی که عمده تمرکز شما در زمان حال است
.یا خواهان رضایت فوری هستید یا لذت بردن از چیزی که در دسترس دارید
.بدون هیچ فکری به گذشته یا آینده. شعار شما “امروز را زندگی میکنم” است
،آینده: یک فرد آینده محور کسیست که غذای سالم میخورد، نمرات خوبی در مدرسه کسب میکند
.سیگار نمی کشد و همیشه در جهت نتایج آینده تلاش میکند
:در کتاب پارادوکس زمان از دو روانشناس مشهور جان بوید و فیلیپ زیمباردو، بخوبی توضیح داده است
“.بسته به نیاز یک موقعیت خاص، یک دیدگاه زمانی باید اولویت داشته باشد، در حالی که بقیه ممکن است بطور موقت کنار گذاشته شوند”
.در نهایت با توجه به آنچه توصیه شده به قانون دیدگاه زمانی1/9/90 رسیدم.
قانون 1/9/90
.یک درصد تمرکز گذشته: معمولا 15 دقیقه در روز به نوشتن ژورنال میپردازم. ولی نه به این معنا که به گذشته فکر کنم
.فقط مواردی که میتونم چیزی از اونها یادبگیرم
.نه درصد تمرکز آینده: این زمانیست که به فکر و برنامه ریزی برای آینده اختصاص میدم
،به عنوان مثال: زمانی که به ایجاد عادت فعالیت بدنی یا خرید غذای سالم سپری میکنم
.چون میدونم این برای آینده من بهتره
.نود درصد تمرکز حال: و حالا این زمانیه که برنامه هام رو اجرا میکنم و از روزها لذت میبرم
،در حالی که فقط نه درصد از زمان به برنامه ریزی اختصاص داره
.کار اصلی اینجا انجام میشه. ورزش کردن، نوشتن، خواندن، وظایف،خانه، سفر و غیره
.و من دوست ندارم زمانی که این کارها رو انجام میدم در افکار غرق بشم
از این قانون به عنوان یک راهنما ی زندگی استفاده میکنم
.و اگر متوجه بشم در طول روز چندین بار به گذشته فکر میکنم
.به خودم یادآور میشم که این بی نتیجه ست
.و اگر هم زیاد از حد برنامه ریزی کنم خودم رو اصلاح میکنم
ما نباید مدت زیادی رو صرف برنامه ریزی کنیم
.چون همه چیز تحت کنترل ما نیست